Benim hafızamda ki ilk seçim 77 seçimleridir. “6 Haziran Ecevit Başbakan” sloganı hep kulaklarımda oldu. Kişisel olarak son 5 yıldır aktif siyasetin içindeyim. Kısa, ama oldukça yoğun ve tecrübesi yüksek bir beş yılı yaşadım ve de yaşıyorum. Aslında bir kitap bile yazabilirim. Bu beş yıllık sürede gördüğüm ise; Agernon Sidney’in söylediği gibi “Siyaset doğru hayaller üzerine söylenen yalanlardan ibarettir!”
Malumunuz yaşadığımız sürecin getirisi olarak vitesi biraz. Küçüldük ve uzun zamandır aksattığımız kendi alanımıza ağırlık verdik. Tabi her vatandaş gibi süreci de yakından takip ediyoruz. Hem Türkiye de hem de dış dünyada olup biteni birçok kanaldan izliyorum.
Türkiye’deki seçimlerle ilgili haberler Amerika ve Avrupa da hemen hemen her gün çıkıyor. Özellikle enflasyonumuzun geldiği nokta ile ilgili haberler sıklıkla veriliyor. Soğanın kilo su 70 TL, Biber 35 TL, et, sut fiyatları, sıradan ev kiralarının 7,000- 8,000 TL. olması Türk Lirasının büyük bir değer kaybıyla ilişkilendiriliyor. Türk halkı her gün daha da fakirleşiyor haberleri verilmekte. Yani dışarıdan durum hiç iyi gözükmüyor ve gençlerin mutsuzluğu ilgili haberlerde dünya basını tarafından okuyucularına aktarılıyor.
Tabi Türkiye’nin dinamikleri ile Amerika ve Avrupa’yı bir tutmak çok doğru bir karşılaştırma olmaz. Türkiye’nin tersine, oralarda insanlar ilk önce mevcut ekonomik durumun kendilerini ve de ailelerini nasıl etkilediğini düşünüp, ilk önce ona göre oy veriyorlar. Diğer politikalar arkadan geliyor. Eğer diğer politikalar insanları direkt etkilemeye başlarsa o zaman ona göre düşünüyorlar. Onlar için bir numarada ekonomi oturuyor, her şeyin başında geliyor çünkü ekonomik durum, kaliteli bir hayat yaşamını ve insanlar geleceğini etkiliyor. Bu noktadan bakarsak eğer, Türkiye’de bir iktidar değişikliğinin kaçınılmaz olduğunu düşünebiliriz.
Yine EYT ile ilgili gelişmelerde dışarısı tarafından Türkiye adına bir intihar olarak adlandırılıyor.
Fransa da emeklilik yaşını 62’den 64’ e çıkarılması haftalarca suren protestolara neden olmuştu. Yüzlerce yerleşim merkezinde birçok yeri yaktılar. Paris bildiğiniz savaş alanına dönmüştü. Emeklilik yaşının 64 çıkarılmasının altında Fransa’nın ekonomik sıkıntıları ve emeklilik sistemin tıkanması yatmakta. Türkiye’de ileride bu tecrübeyi yaşayacaktır diye düşünüyorum.
Ekonomik karmaşa dünyanın her yerinde devam ediyor, Rusya-Ukrayna Savaşının yanı sıra Ekonomik Savaş, dünya güçleri arasında tam gaz devam etmekte ve bu durum bütün dünyada yüksek enflasyon sebebiyet vermekte. Her ülkede fazlaca para basıldı. Şimdi enflasyonu düşürmek için merkez bankaları faiz oranlarını arttırmaya devam ediyor.
Bu durum tahvil ve hisse piyasalarını negatif yönde etkiliyor ve sonuç olarak da bankalarda krizler yaşanıyor. Dünya çapında birçok banka batmak üzere. Finans sektöründe kargaşa yaşanmasın diye büyükler küçükleri satın alıyor. Ufukta da olumlu bir ışık yok ve kimse önünü göremiyor. ABD de on binlerce kişi işini kaybetti. Avrupa’da da birçok firma iflas etmiş durumda.
Genel anlamda herkes harcamalarını kısıyor bu da resesyona (ekonomik küçülme) neden oluyor. Hatta stagflasyon (enflasyon ve ekonomik durgunluk) riski batıda görüyorlar.
Maalesef bize ne onlardan diyemiyoruz çünkü dışarıya bağımlı bir ülkeyiz ve dışarısıyla ciddi ticari ilişkilerimiz var. Bu noktada Bolumuzun da dış ticaret açığı verdiğini hatırlatmak isterim. Uzun lafın kısası bu sarmaldan çıkma adına Türkiye de siyasi bir değişimin ülkemiz adına gereklilik olduğu kaçınılmazdır. Eğer siyasi bir değişim olmadığı takdirde is mevcut yapının çok ciddi şekilde sil baştan yaparak Türkiye’yi bu noktaya taşıyan hatalı politikalarından vaz geçmesi bir elzemdir.
